چهارسال پیش...

"به نام نامی نامان

به شخصه تجربه خوشایندی از برنامه ریزی و تعیین هدف (به خصوص از نوع بلند مدت آن)ندارم . از وقتی به یاد دارم هرگاه برای کاری برنامه ریزی کردم و دست به تعیین هدف زدم نه تنها به آن هدف نرسیدم که از هدف های (خیلی) پیش  پا افتاده قبلی نیز دور شدم و در واقع پروژه با شکست کامل مواجه شد !

البته این ناکامی ها احتمالا به هدف گذاری و برنامه ریزی های ناصحیص شخصی ام برگردد و نفس هدف گذاری را _ همانطور که همه ی عالمان و روانشناسان به فواید آن اذعان دارند_ نمی توان زیر سوال برد؛

گاهی با خودم فکر می کنم خداوند گنجینه ی استعدادها و مهارتهای مختلف را بی دلیل و بی هدف در اختیار انسان ننهاده و به طور حتم آدمی در برابر این سخاوت، مسؤلیتی عهده دارد؛ که به گفته ی قرآن استفاده ی به جا از آنها است؛ که این مساله ضرورت دینی بهره برداری صحیح از این نعمت ها را می رساند.

در این زمانه به آدم های اطرافم که نگاه می کنم همه انسانهایی معمولی با اطلاعات و مهارتهای محدود و عادی اند و در کمتر کسی  علاقه به پیشرفت و شکوفا  کردن استعدادهای  نهفته به چشم می خورد و اگر هم هست  در اندیشه و طرحهای ذهنی شان خلاصه می شود(مثل خود من!)و بس . ولی انسان  می تواند با همان وقت محدود با همان استعدادهای عادی و هوش متوسط ؛ فقط و فقط با برنامه ریزی صحیح و نحوه درست استفاده از  امکانات  محدودش، به رویاها و اهداف ذهنی اش جامه عمل بپوشاند و به این شکل از دیگران متمایز شود و زندگی پربار و سود مندی را تجربه کند و نه یک زندگی بی ثمر و نباتی را ؛

البته برنامه ریزی و هدف گذاری به خودی خود استعداد محسوب می شوند که گویا(!)قابل کسب اند .ثمر بخشی این دو به تلاش و اراده انسان ، هم در پایبندی به آنها و هم در تلاش برای با لفعل کردنشان برمی گردد.

اهداف کوتاه مدت :

این اهداف نسبت به اهداف بلند مدت قابل دسترسی تر (از نظر زمانی)و کم اهمیت ترند و زمانی که برای دستیابی به آنها پیش بینی کرده ام تعطیلات تابستان است :

تقویت زبان انگلیسی از طریق ترجمه ؛

کسب مهارتهای اصولی و حرفه ای در نوشتن داستان کوتاه ؛

مطالعه دقیق کتابهای(غیردرسی) امسال که خوانده نشده باقی مانده اند ؛

مطالعه سطحی کتابهای درسی امسال ؛

به دست آوردن اطلاعاتی در مورد تاریخ ایران باستان از طریق مطالعه کتابهای مربوطه

انجام فعالیتهای محوله ی کانون مددکاری اسلامی(به خصوص کارهای پژوهشی) ؛

تقویت مهارتهای word و photoshop ؛

 

اهداف بلند مدتی که برای این چهار سال(دوره ی لیسانس) پیش بینی کرده ام :

کسب معدل الف ؛

به دست آوردن آمادگی کافی برای شرکت در کنکور ارشد ؛

مطالعه ی  هر کتابی که در زمینه و مرتبط با مددکاری اجتماعی باشد(از جمله روانشناسی)

افزایش اعتماد به نفس و مهارتهای کلامی برای هرچه بهتر کردن ارتباطات{که جزء اساسی مددکاری اجتماعی ست) ؛

قوی کردن و نهادینه کردن اعتقادات معنوی و رابطه بهتر با خدا ؛

تسلط کامل به زبان انگلیسی ؛

کسب مهارت  بالا در نویسندگی و چاپ لااقل یکی از داستانهایم ؛

ایجاد وبلاگی که مدنظرم هست  ؛ "

 

 

پ.ن: این متن را دیشب بین متن های تایپ شده ی سرگردان توی سیستمم پیدا کردم. نمی دانستم نوشته ی کیست اما برایم جالب بود.انگار چیزهایی که می خواستم درش بود.باخودم گفتم اهداف این آدم چقدر شبیه من است. تا وقتی که رسیدم به اسم "کانون مددکاری اسلامی" و در کمال تعجب به یاد آوردم این را خودم نوشته ام! حدود چهارسال پیش برای درس برنامه ریزی اجتماعی... و حالا درست در شب تولد 24سالگی ام داشتم می خواندمش. وقتی که سرگردان داشتم پی چیزی می گشتم.

جالب اینجاست که بعد از چهارسال  هنوز در پی بعضی از این هدفها هستم. به بعضی ها هم رسیده ام.(یعنی با وجود اینکه فکر می کردم نسبت به چندسال خیلی فرق کرده ام گویا تفاوت فقط از لحاظ فرم بوده و نه محتوا!) و اینکه من هنوز برنامه ریزی را یاد نگرفته ام و باری به هر جهت جلو می روم و فی الحال تنها به سه مورد از اهداف بلند مدت چهارسال پیشم دست یافته ام؛ تازه نثرم هم نسبت به آن وقتها ضعیف تر شده طوریکه گمان کردم این نثر را آدم دیگری نوشته... .