انتخاب

آدم در هر دوره ای از زندگی اش، هر سالِ زندگی اش، هر ماه، هر روز، هر ثانیه ناگزیر از انتخاب است.

جمله ای شنیده ام با این مضمون که انسانها با انتخاب هایشان معنا پیدا می کنند.

انتخاب کردن مساوی است با هزینه دادن؛ با هر انتخاب بعضی از منافعت به خطر می افتند، بعضی چیزها را از دست می دهی و یک سری مشکلات و کمبودها را به جان می خری. اگر آدمی، این قدرت را پیدا نکند که هزینه ی انتخاب هایش رابدهد(همه چیز را با هم بخواهد)؛ پای انتخابش نمی ماند، سست می شود، می شکند، نابود می شود.و تا ابدالدهر مردد و سرگردان و پریشان خاطر خواهد ماند.

به گمانم این انسان هیچ وقت هیأت انسانی پیدا نمی کند و تکه پاره های وجودش دمخور بادها می شوند...