اینجا چراغی روشن است

۱ مطلب در اسفند ۱۳۹۵ ثبت شده است

آدم ها به دو دسته تقسیم می شوند:

آدم هایی که ذاتا خوش اخلاق اند!

آدم هایی که ذاتا خوش اخلاق نیستند!


آدم هایی که ذاتا خوش اخلاق اند محبوب اند و مطلوب جامعه! نیازی نیست زحمت زیادی به خودشان بدهند. هر حرفی می زنند و هر کاری که می کنند برخاسته از آن مهربانی و شفقت ذاتی شان است و در نتیجه نرمال و مورد قبول.

 آدم هایی که ذاتا خوش اخلاق نیستند... بیچاره آدم هایی که ذاتا خوش اخلاق نیستند! مثلا آدم های خودخواه! آدم های حسود! آدم های کم صبر و تحمل! آدم هایی که خسیس اند و دوست ندارند از داشته هایشان به دیگری ببخشند. یا مثلا آنقدرها دلسوز و صبور نیستند. با این حال، جان می کنند تا خوب باشند. یک پاسبان درون دارند که مدام باید حواسش به همه خروجی هایی که از زبانشان ساطع می شود باشد! باید حسابی عرق بریزند تا تبدیل به آدم خوبه شوند.


+ و دقیقا برای همین است که در دین و روانشناسی تاکید شده است بر قضاوت نکردن و مورد مقایسه قرار ندادن آدم ها. ما نمی دانیم فلان آدمِ گنده دماغ، برای اینکه کمی خوش اخلاق تر بشود چه نذر و نیازها که نکرده! چه سختی ها که نکشیده ! و خب شاید خیلی هم موفق نبوده. راحت مقایسه اش می کنیم با آن یکی که مهربانِ بالفطره است.

  • .:.چراغ .:.