نوشتن برای نوشتن

ساعت 1 نیمه شب است.

خسته ام و چشم هایم می سوزند. با این حال اینجا نشسته ام و تایپ می کنم و در یک گروه فیلمنامه نویسی فک می زنم. سبک زندگی مجردی یک سبک زندگیِ بی قاعده ی بی رحمانه است. البته برای من!

دارم به این فکر می کنم که بالاخره نوشتن برای نوشتن خوب است یا بد؟

تا وقتی که هدف و انگیزه ی بزرگم پیدا شود(!)،برای خشک نشدن قلمم، می نویسم  برای نوشتن و اندکی خودشناسی شاید.

 برای اینکه حس کنم هنوز زنده ام. و از تبعات موجود زنده اثرگذاری اوست...