هرگونه قضاوت و بی احترامی=بلاک
ای کاش در ذهن مان مفهوم نقد و قضاوت و بی احترامی را یکی نکنیم! و حواس مان باشند که تحسین ها فقط ما را فربه می کنند. روز به روز سنگین تر می شویم و راه رفتن برایمان سخت تر می شود. با کوله باری از تحسین ها و تقدیرها، به تدریج انعطاف ناپذیر و سخت می شویم. و اگر یک روزی، یک جایی بفهمیم که مرتکب اشتباه شده ایم یا مسیرمان غلط بوده، تغییر مسیر برایمان سخت می شود. لازم است گاهی اجازه بدهیم دیگران با قیچیِ نقد(که البته شاید تیغه های آن آغشته به قضاوت هم باشد) به جانِ شاخ و برگهای اضافی مان بیفتند. باید بپذیریم که اگر نقد نشویم، رشد نمی کنیم. بپذیریم که فیلمهای پربیننده عموما منتقدان بیشتری هم دارند!
نکته ی دیگر اینکه، اگر «قضاوت نکردن» در ذهن مان مساوی «بی تفاوتی» نسبت به همه چیز و همه کس باشد؛ به تدریج جامعه مان تبدیل به جامعه ای با مردمان متعصب و خشک مغز خواهد شد! مردمانی که تاب و تحمل هیچ عقیده مخالفی را ندارند. و در این میان ممکن است بی آنکه متوجه باشیم، باعث بشویم که حقیقت برای همیشه گم شود.
* دقت کرده اید بسیاری از اصطلاحات توهین آمیز در فرهنگ ما مونث اند؟ خاله زنک، ننه قمر، عجوزه، ضعیفه و... . البته این موضوع مختص فرهنگ ما نیست. و قبل از من، سالها پیش فمنیست ها به این موضوع اشاره کرده اند. منتهی می خواستم بگویم بیایید قبل از آنکه فمنیست های دلسوزِ رادیکال و لیبرال با شعارهای دهان پر کن، برای نجات زنانِ ایرانی از چنگِ تبعیض جنسیتی همه تریبون ها را اشغال کنند و افکار عمومی را به دست بگیرند، خودمان شروع به اصلاح این موارد کنیم!
